hep.Bir sabah kalkmışlar ki, at yok. Köylü ihtiyarın başına toplanıp: "Seni ihtiyar bunak. Bu atı sana bırakmayacakları, çalacakları belliydi. Krala satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaÅŸardın. Åžimdi ne paran var, ne de atın" demiÅŸler. İhtiyar: "Karar vermek için acele etmeyin. Sadece 'At kayıp' deyin. Çünkü gerçek bu. Ondan ötesi |